Een zondagmorgen in een vluchtelingenkamp

Het was op zondagmorgen 25 september dat we met elkaar rondom Gods geopende Woord zaten in een vluchtelingenkamp in Custonaci.

We hadden met elkaar een paar liederen gezongen en Daniel had een overdenking gehouden waarin het ging over de werken van de boze, de satan. Vanuit verschillende Schriftplaatsen uit de Bijbel hield hij ons voor wat de satan op het oog heeft: het verstoren van Gods werk, het zaaien van onrust en het aanzetten tot zonde. De satan is erop uit dat we God niet dienen en dit doet hij op allerlei manieren.

Er werd zeer aandachtig geluisterd, het maakte indruk. Vele van hen zullen teruggedacht hebben aan hun eigen leven, hoe de satan iedere keer alles in het werk gesteld heeft om ze van God af te houden. En nu, hier in Sicilië, zaten we in rust en vrijheid rondom Gods Woord en hoorden we hoe de Heere machtiger is dan welke vijand ook. Hij staat erboven, wat er ook gebeurt. Hem loopt niets uit de hand, hoe heftig de listige aanslagen van de satan ook zijn.

Het ontroerde een van de mannen. Na de meditatie begon hij te vertellen wat hij had meegemaakt. Samen met zijn vrouw en kinderen had hij in Noord-Nigeria gewoond, ze hadden het goed met elkaar. Tot op een dag Boko-Haram (een extremistische Islamitische groep die veel dodelijke aanslagen pleegt) hun woonplaats binnenviel en daar dood en verderf zaaide. Hij liet ons de littekens zien die hij had opgelopen tijdens deze aanslag. In zijn gezicht is het nog heel goed zichtbaar. Met tranen in zijn ogen vertelde hij ons dat zijn vrouw en zijn ouders de aanslag niet hadden overleefd. De familie was uit elkaar gescheurd. Zelf kon hij ternauwernood nog samen met zijn twee kinderen ontvluchten. Hij vertelde ons dat hij zijn kinderen bij kennissen heeft gebracht in West-Nigeria waar ze nu redelijk veilig zijn en zelf heeft hij de oversteek naar Europa gemaakt. Hij mist zijn kinderen elke dag. Regelmatig heeft hij via de telefoon kort contact met ze. “Het gaat gelukkig goed met ze”, zei hij. Zijn wens is om zijn kinderen ook naar Europa te halen, hij bidt daar elke dag voor.

De overdenkingen uit Gods Woord zijn voor hem vertroostend en bemoedigend. Hij is zomaar één voorbeeld van de vele die met groot verdriet in hun hart, vanwege wat ze hebben meegemaakt, nu troost zoeken in dat eeuwig blijvend Getuigenis, de Bijbel. Waaruit kunnen we hen beter vertroosten? Wilt u deze mensen niet vergeten in uw gebed? Dat God hen door alle moeilijkheden heen zou vertroosten door de werkingen van de Heilige Geest.