Reiservaring

Donderdagavond 29 september mochten we weer terugkomen van een bezoek aan de bootvluchtelingen op Sicilië. Iedere keer opnieuw is het bijzonder om te ervaren dat de Heere deuren opent om Zijn Woord te brengen, daar waar Hij het hebben wil.

Zo waren we in een kamp waar we al vele malen een Bijbelstudie hebben gehouden. We hadden hiervoor ruim een uur moeten rijden en toen we aankwamen waren de meeste vluchtelingen niet “thuis”. We hebben 2 uur gewacht en daar kwamen ze! Fijn om ze weer te ontmoeten, meerdere van hen kennen we intussen. We hadden het lesmateriaal over de Christenreis van John Bunyan klaargezet en waren gereed om te beginnen.

Tot onze grote verbazing begon een schoonmaker van het kamp te protesteren dat we geen les mochten geven. Wat is dat nu? Dat hebben we in dit kamp niet eerder meegemaakt! Driftig werd er onderling getelefoneerd en iemand van het management kwam speciaal naar het verblijf gereden. Hoe we ook probeerde, ze wilde ons geen enkele ruimte geven, zelfs niet buiten op het terrein. We konden op dat moment niets anders dan de spullen weer inpakken en vertrekken. De vluchtelingen waren zeer teleurgesteld. Maar ook bij ons kwam de vraag boven, waarom dit?

Met deze vraag zijn we naar een ander kamp gereden, wat we nog niet eerder bezocht hebben. Het is een kamp waar tienermeisjes opgevangen worden, die zonder ouder(s), dus helemaal alleen, gevlucht zijn. Hier waren we welkom! Hier mochten we uitleg geven over de Christenreis van John Bunyan, aan meiden die vol met vragen zitten en ook op weg zijn… die ook een reis aan het maken zijn. De leiding van het kamp kwam er ook bijzitten en luisterde aandachtig mee. Aan het einde van de les gaf ze ons een lijst met schoenmaten. “Ze lopen nu nog op slippers, maar dat kan niet zo blijven als het straks winter wordt” gaf de leiding ons te kennen “kunnen jullie ons aan schoenen helpen?”

Juist ook door te helpen in deze nood, krijgen we toegang om hen ook de weg ter zaligheid door te geven. Moge de Heere het rijkelijk zegenen tot Zijn eer! Dan zijn we niet voor niets weggestuurd uit het andere kamp…